Witam:)
Dostałam namiar na to forum od jednej z Was:) Dziekuję bardzo, gdyż przejrzałam co tu się dzieje i też chce tu byc:) mam nadzieje, że mnie przyjmiecie...
Moze zacznę od kilku słów o mnie-albo bardziej o moich szczuraskach;)Chciałam tez dodać jakies zdjecia moich pociech, ale niestety nie wiem jak, a nie mam ich na zadnej stronie żebym mogła wkleić linka;( No opiszę Wam naszą historię:)

Pierwsza była Shila...
Pewnego listopadowego dnia 2008 r. strasznie napaliłam się na "posiadanie" zwierzątka-nie byłam pewna jakiego wiec poszliśmy z moim chłopakiem do zoologa zeby cos postanowić....tam miałam dylemat miedzy koszatniczkami a szczurkami. Chciałam jedno zwierzątko a pan w sklepie powiedział, że koszatniczki muszą żyć conajmniej w parze, ale szczurki mogą żyć w pojedynkę....(bez komentarzy...). Wtedy jeszcze nie wtajemniczona w naturę szczurzą zdecydowałam sie na szczurka (dokładnie samiczkę)...Chciałam kupić ją od razu, ale mój madry chłopak stwierdził, ze najpierw wypadało by przygotować dla niej wszytsko (dobrze, ze był ze mną, bo sama chyba bym od razu wzieła jednego szczuraska)...Tak więc tydzień trwały przygotowania (robienie klatki, uzgadnianie miejsca gdzie bedzie i takie tam...). szczurek miał być u mojego chłopaka bo u mnie jest pies....
1.12.2008 kupiliśmy Shileczkę-standardowa czarno-białą szczurkę (też bez komentarza, ze kupiliśmy w zoologicznym....-teraz jestem juz dużo mądrzejsza w tych sprawach:). Była dzika do kwadratu, ale i tak od razu podbiła nasze serce...Traciliśmy już nadzieje, że się oswoi, nie chciałam stosować metody brania "na siłe" wiec czekaliśmy aż w końcu sama się odważy wejsc na nas-no i w końcu po jakis 2 tyg. zaczeła wychodzić z klatki na naszą nogę za jedzeniem...Klatkę miała całe dnie otwartą, że mogła spokojnie wychodzić, ale nie chciała....Tak więc w końcu się "odblokowała" i latała po nas jak szalona ale i tak strachliwa była...Tak sie w niej zakochałam, ze wybłagałam chłopaka aby Shilka mogła byc u mnie, tym bardziej, ze ja miałam dużo więcej wolnego czasu zeby jej poswiecać...No wiec Shilka zamieszkała u mnie, a ja studiowałam forum o szczurkach, na którym uświadomiono mnie, że nie można mieć tylko jednego szczurka....Czytałam, czytałam i serce mi się zaczeło krajać, ze moja Shilka mogła czuć się samotnie, tak wiec postanowiłam znaleźć jej towarzyszkę. Zaczęłam na forum ogłaszać chęć adoptowania szczurki, ale nie było zadnego ogłoszenia  z Łodzi, a chciałam z mojego miasta, bo nie wyobrazałam sobie transportu samotnego szczurka z daleka w jakies paczce czy cos......Jednak trwałam przy swoim i w końcu odezwała sie do mnie pani weterynarz z Łodzi, że do pewnego sklepu zoologicznego zostały podrzucone trzy ciezarne samiczki i jedna z własnie urodziła 10 szczurków, które bedzie można wziąść. Zamówiłam jasniutka szczurkę, bo chciałam żeby była inna niż Shila (żeby poprostu się różniły:). Pani zarezerwowała mi szczurkę, która postanowilismy odwiedzic zanim ją weźmiemy, bo nie mogłam sie już doczekać....Okazało się, ze malutka szczurcia jest albinoskiem.....-o nieeee-pomyśleliśmy...-jakos nie przepadaliśmy za czerwonookimi zwierzaczkami....(ale to było do wtedy...). Szczurki od razu podbiegły do nas, malutkie zaczeły skubać palce, wchodzić na ręce, samiczka też podbiegła do ręki...Osoby tam pracujace widać, ze bardzo lubią te zwierzaczki i biorą je na rece (a to jest strasznie ważne przy czekajacym nowego własciciela oswajaniu....)Wyszliśmy z tego sklepu skołowani-myśleliśmy, znów zaczełam przeglądać forum i wyczytałam, ze albinoski nei są chętnie brane przez ludzi więc stwierdziłam, ze uratujemy tego maluszka i weźmiemy go-przecież te oczka nie są takie straszne....
5.02.2008 adoptowaliśmy słodką albinoske:) Z maluchów zostały 3 albinosy (które były od początku) i 3 czarno-białe). Widać więc, ze tych albinosków nikt nie chciał:( Mileczka już w sklepie weszła mi na rękę i zaczeła po mnie biegac, w samochodzie też wywąchała wszystko-zupełne przeciwnieństwo Shili jak ją wieźliśmy do domu...
Łączenie....
Oj tego się bałam bardzo, bo wyczytałam na forum, ze z tym to przeważnie są problemy....
Nie miałam neutralnego miejsca gdyz Shila znała każdy kąt w moim pokoju, a poza pokój nie moze wychodzić, bo tam jest teren psa....
Moze już nie bede opisywała tak szczegółowo łączenia moich pociech gdyz widze, ze i tak strasznie sie rozpisałam, ale niestety jak wpadnę w trans pisania o moich szczurasach to mogłabym pisać i pisać....
Powiem w skrócie-tym razem na pewno...Łączenie przebiegło zadziwiająco pomyślnie-miesieczna Milka była szczurkiem dominujacym a ponad 3-miesieczna Shila uciekała przez zadziornym maluchem...jednak po paru godzinach znajomosci zaaranżowałam im aby "przespały się ze sobą"....Tak więc wtulone w siebie zasneły za komputerem:))Jaki to był cudowny widok:)
Milka do tej pory zaczepia Shile i gania ją, jednak teraz Shila jak sie czasem wkurzy to "przywali" Milce, jednak nie interweniuje nigdy, gdyz wiem, ze one się kochają i nie zrobią sobie krzywdy. Znają sie 1,5 mies. i nigdy nie było ostrej walki...
A w czerwonookiej Milce zakochałam się prawie od razu-tzn na początku troche mi było szkoda Shili, bo widać, ze nie była zadowolona z biegajacym za jej ogonem jakimś maluchem, jednakz  czasem Milka spoważniała (troszeczke...), a Shilka "zgłupiała" więc im się wyrównało:)). Milka jest ślicznym szczuraskiem i takim słodkim-to taka przylepa całuśnia:) Milka to bardziej dama, która jest ostrozna i czujna. Milka to tłuścioszek-ma niecałe 3 mies., Shila ponad 5 mies. a są wielkosciowo równe...-tzn Shilka jest szczuplutka i strasznie zwinna-nie ma miejsca gdzieby nie była wstanie wskoczyć, Milka chce papugować z Shili ale niestety jej cieżki kuperek jej na to nie pozwala....Chociaż juz coraz lepiej daje sobie rade:)
Przepraszam jak kogoś zanudziłam moją szczurniętą przygodą, ale jak pisałam wyzej-wpadłam w trans...-i tak sie ograniczałam:)
Szkoda, ze nie mogę pokazac Wam moich szczurasków:( No chyba, ze ktoś mi doradzi jak mogę wstawic tu fotki:)

Ostatnio edytowany przez Nadzieja (2009-03-20 17:05:11)