Ja też hurtowo i grzecznie przekleję historię moich pskud.

Oto Inka, niestety nie była zbyt obfotografowana, przez całe swoje życie bardzo bała się wszystkiego i wszystkich, oprócz mnie. Odeszła w wieku 2,5 roku, do dziś nie wiem co się stało, ponieważ rano była zupełnie żywa, wesoło biegała po klatce, natomiast kiedy wróciłam ze szkoły zataczała się i była lekko nieprzytomna. Potem była szybka akcja do weta, tygodnie leczenia - niestety, bezskutecznie. Odeszła pewnej letniej, ciepłej nocy [*].

Inka:
http://img514.imageshack.us/img514/5810/hpim2249sr5.jpg

Tu rozpoczyna się historia Dotti. Ja i rodzice bardzo długo byliśmy niepocieszeni po tym, jak odeszła Inka. Przez pewien czas nie chcieliśmy otaczać opieką następnego ogona, bojąc się, że znów zachoruje i będziemy okropnie płakać po kolejnym maleństwie. Jednak kiedy wróciłam z jednego z wyjazdów, w domu coś się zmieniło - pojawił się mały, kapturzasty ogon. Nie posiadałam się ze szczęscia Maleństwo dostało imię Dotti i rosło jak na drożdżach. W tej chwili szczurzysko ma pół roku i zaczęłam szukać jej szczurzego towarzystwa (tak, wiem, troszkę to późno. Ale lepiej późno, niż wcale ). Jest niesamowicie przyjazna i kiedy biega po domu od razu ładuje się na kolana. Futrzak jest też okropnym łakomczuchem Mam nadzieję, że będzie ze mną jak najdłużej, a ja szybko znajdę jej jakieś towarzystwo

Dotti:
http://img292.imageshack.us/img292/3977/dsc0317ix2.jpg
http://img212.imageshack.us/img212/9685/dsc0316hp6.jpg
http://img142.imageshack.us/img142/1168/dsc0315tm3.jpg
http://img185.imageshack.us/img185/1234/dsc0314wt8.jpg
http://img294.imageshack.us/img294/9814/dsc0313hu8.jpg

26 I 2009
Poszłam dziś z chłopakiem do zoologa, a że jestem teraz w rozjeździe, chciałam zainteresować się cenami domków do klatek, jako że planowałam drugą szczurunię. Patrzę, a w zapuszczonym akwarium, bez jedzonka i wody siedzi moja Bida.
Pytam: ona czy on?
Odpowiedź: nie wiem.
Mogę sprawdzić?
A proszę.
Wzięłam więc małą i patrzę na podwozie. ONA! Biorę! Okazało się, że ktoś ją przyniósł i trochę tam siedziała sama w tym, za przeproszeniem, syfie ( o zgrozo!). Powiedziałam co myślę o takim miejscu i "porządku" do trzymania zwierza. Ufff, mała jest już na szczęście u mnie. Jest ciekawska i spłoszona, nie wiem co bardziej. Bała się mojej dłoni, wręcz wbijała w kuwetę transportera, teraz jest już lepiej . Wodę piła, jakby ją pierwszy raz widziała. W dodatku maleństwo ma obgryziony kawał ucha. Mam nadzieję, że szybko da się przekonać, że nikt jej nie skrzywdzi i polubią się z Dotti

http://img186.imageshack.us/img186/664/szcz2pg1.jpg
http://img186.imageshack.us/img186/6536/szcz1kt8.jpg

Bardzo się boję o maleństwo, a ona boi się mnie. Jakoś dziwnie zakodowała sobie, że ręka to nie ja i ręka jest niedobra, ale pod swetrem i w rękawie daje się głaskać i usypia. Martwię się.

27 I 2009
Szczurucha ma imię: Whiskey Dziś rano jak biegała pod kołdrą to jakoś samo przyszło Różki już pokazuje, broni swojego terenu i łapie ząbkami za palce. Poza tym zabiera mi moje wełniane, ciepłe skarpety : Mam wrażenie, że będzie z niej mały odkrywca
http://img134.imageshack.us/img134/1939/dscf2042ul7.jpg

29 I 2009
Moje pierdoły w jednym z dwóch domków
To tak, żeby się pochwalić, że częściej sypiają razem, niż osobno
http://img522.imageshack.us/img522/152/dsc0383it3.jpg

19 II 2009
Szczurasy w rezultacie się pokochały, sypiają razem, ale jedzą osobno Dot zawsze wyrywa mi wszystko to, co dostaje i zwiewa, natomiast Whiskey do jedzenia podchodzi bez wielkich emocji. Niestety mała nadal boi się ręki. Mnie odbiera jako przyjaciela, ale ręki boi się jak diabeł święconej wody. Kiedy tylko chcę ją pogłaskać, a jest w klatce, jej grzbiet zaraz znajduje się na poziomie podłoża. Ale nie mogę marudzić, bo jest o wiele lepiej Whiskey przybrała na wadze i wyładniało jej futerko. Panie buszują po całym domu i klatce, szczególnie w nocy tupią jak dwa dorodne jeże A jeśli dalej będą pić tyle zielonej herbaty to zbankrutuję, tak samo jak przy suszonych bananach i kokosach. Jedzą lepiej niż my




24 II 2009
Więcej zdjęć moich panienek W niedługim czasie mam nadzieje na trzecia ogoniasta, ale o tym na razie tak po cichu





Chyba będę musiała być bezwzględna i przytargać nową pierdołę do domu bez wcześniejszej dyplomatyki W końcu i tak ja utrzymuję te cholery będę sprawdzać teraz we wszystkich schroniskach, nawet jak będzie jajcarz, to jeśli nie będzie przeciwwskazań odpowiednio go oporządzę i puszczę do panien. Aż mnie trzęsie! To już nie GMR tylko MGR

26 II 2009
Dziś ja i mój tato zabraliśmy się za budowę klatki-giganta dla ogonów. Planowany koniec w sobotę
+ mój jamnior Tigra gratis


28 II 2009
A oto i klatka:


7 III 2009
Żeby nam się za łatwo nie żyło, musiały nadejść kłopoty. Dzisiaj zobaczyłam, że Dot "robi boczkami" i ma nastroszoną sierść, ale poza tym wszystko po staremu. W ruch poszła forumowa szukajka, która wyszukała mi temat Babli. Przy okazji tego, że Babli na forum akurat była, pogoniła mnie do weta. Pojechał tato, absolutnie zakazując wychodzenia z domu przy moim ciągnącym się od tygodnia zapaleniu tchawicy. Długo go nie było, a jak wrócił, to dowiedziałam się, że są trzy możliwości:
-Dot zestresowała się zaglądającą do klatki jamniczką (nie pierwszy i nie ostatni pies zagląda przez kratki, w dodatku z odległości uniemożliwiającej cokolwiek oprócz patrzenia)
-jest chora (mam ją obserwować)
-ma wadę genetyczną któregoś z narządów oddechowych, prawdopodobnie płuc...

Moja kapturzasta dostała póki co jakieś tabletki na wzmocnienie odporności i czekamy...

10 III 2009
Wieści z frontu:
Dot na pewno czuje się już lepiej, wykluczyliśmy chorobę, pozostaje wada genetyczna. Mam nadzieję, że nie będzie się ujawniać. Póki co jest dobrze, także ciiii

Więcej wieści z frontu:
Czeka mnie doszczurzenie Już rozmawiałam z właścicielką klusiąt z Wrocławia, teraz tylko muszę cierpliwie (hi, hi! Jasne ) czekać, aż urosną

19 III 2009 - DZIŚ
Dziś byłam u wet. Piaseckiego. Dot ma zaczątki zapalenia płuc, dostała mocny antybiotyk i scanomune, które ma dostawać też Whiskey vel Panika. Dziewuchy czują się dobrze, niedługo popstrykam im trochę zdjęć i dodam coś świeżego  Jestem dobrej myśli.